Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Któś T.2.djvu/34

nie okazywał ochoty do prowadzenia jej, ale hrabia był prawie napastliwym. Naprowadził z łatwością rozmowę na to, że się ciężkiego podjął dzieła — opieki nad Nitosławskim.
 — Kochany pan mógłby mi być w tem pomocą — dodał uprzejmie. Wiem, że u Zawierskich jesteś położonym jaknajlepiej; nie tajemnicą to dla nikogo, że się p. Wacław chce starać o p. Michalinę. Jak się panu zdaje? Jest on tam dobrze widzianym?
 Horpiński, wielce zdziwiony, przyjął to pytanie niespodziane.
 — Pan hrabia się myli — rzekł sucho — ja nie jestem tak poufałym w tym domu, aby mi się zwierzano w sprawach tak delikatnych.
 — Ale mogłeś sam uważać!
 — Nie zwracałem na to uwagi — rzekł Horpiński.
 Po chwili hrabia dodał:
 — Jak się panu wydał Nitosławski?
 — Ale ja go nie znam wcale.
 — Życzyłbyś sobie poznać? — wtrącił żywo hrabia.
 Horpiński się zmieszał widocznie.
 — Bardzo dziękuję hrabiemu — rzekł — niechętnie robię nowe znajomości, nie szukam ich.
 Nastąpiło milczenie.