Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Litwa za Witolda.djvu/122

112

1398.

 Po rozmaitych wnioskach z obu stron czynionych, przyszło do zgody na punkta następujące:
 W. X. Witold ustępował Zakonowi część Żmudzi, któréj granice opisane zostały. Między Prussami a Litwą oznaczono téż stałą granicę, a mianowicie od wyspy Salin (Salla po lit. wyspa) u ujścia Niewiaży do rzeki Narwi. Jeśliby X. Ziemowit lub jego następca okupili Wiznę, z téj strony téż miała być oznaczona granica wedle ukazania starych ludzi.
 X. Witoldowi i jego następcóm (równie i W. Mistrzowi, pozostawiono wolność łowów około Szeszuppy i nad Bobrem. Na zjeździe W. Xięcia z W. Mistrzem oznaczyć się mającym, opisać miano granice, umówić o nie i opieczętować akt. Jeśli W. Mistrz żądać tego będzie, a W. Xiąże zezwoli, wyjedna się utwierdzenie umowy przez Króla Polskiego; naówczas obowiąże się Witold dopomódz Zakonowi do zbudowania dwóch lub trzech zamków nad granicą, gdzie W. Mistrz zechce, za co Xiąże Zygmunt z zakładu i niewoli uwolniony być ma. Z obu stron oswobodzeni będą jeńcy; Witold przestanie rościć prawa do Pskowa i owszem dopomódz ma do podbicia go Zakonowi; a Zakon wzajemnie posiłkować go będzie do zdobycia Nowogrodu Wielkiego. W obu krajach handel swobodny być ma od nowych ceł i opłat, oprócz starego zwyczajnego myta. Obie strony zbiegów przyjmować i osadzać ich bez wiedzy swéj nie będą. Witold obowiązuje się kraj swój i lud do chrztu przywieść i poddać władzy Kościoła i państwa Rzymskiego (ten warunek chytrze podrzucony został; gdyż na mocy jego Krzyżacy spodziewali się odzyskać dawne nadania) jak inni Xiążęta podlegli byli państwu; — obowiązuje się nie najeżdżać państw chrześciańskich, chyba go gwałt i niesprawiedliwość wyrządzona zmusi do tego; uczyni co będzie mógł