Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Litwa za Witolda.djvu/14

4

1386.

X. Ostrogskiego z bratem Michałem, i wielu innych. Ci wszyscy, jeśli nie zaraz, to późniéj nieco Polsce i jéj królowi wierność zaprzysięgli bez oporu.
 Król Jagiełło, Królowéj Jadwidze i Panóm Polskim dawał zakładników na dotrzymanie paktów i wszystkiego do czego się zobowiązywał; ci, acz mogli być przytrzymani w Krakowie, gdy raczéj dla formy tylko jak przez niedowierzanie jakieś wyznaczeni byli; — otrzymali zaraz pozwolenie powrótu do ziem swoich, z obowiązkiem tylko przybycia na każde zawołanie. Zakładnikami wyznaczeni i przyjęci byli: XX. Skirgiełło, Witold, Michał Xiąże Zasławski, Teodor Lubart Włodzimierski i syn Jerzego Jan X. Bełzki.
 Gdy się to dzieje w Krakowie, a Jagiełło oddalić się z Polski dla obrony swych granic nie może; Krzyżacy nim większe siły zebrać potrafili, wpadli tymczasem w Litwę z żołnierzem jaki był na pogotowiu, korzystając z nieobecności Króla, Xiążąt i kraju otworem stojącego: bo Panowie Litewscy, zapewne z rozkazu Jagiełły, pozostali dla narady, przysposobienia ludu do chrztu i wywrótu bałwanów w Wołkowysku. Mistrz Inflantski we dwa oddziały wpadł od Dźwiny na Litwę, inny oddział z Rusinów w Smoleńsku i Połocku zaciągnionych złożony, pod wodzą Andrzeja Wingolda, który świeżo Połock swój i to czego nie miał poddał był Zakonowi; — wpadł także pustoszyć w granice Litewskie.
 Na Rusi łatwiéj niż gdzieindziéj było podburzać przeciwko Jagielle, i gotować odstępstwa; a przecież nie udało się i tam dokonać między ludem i możnemi słowem, tego czego nie podobna było uczynić orężem, Nikt się nie kwapił przejść pod rządy Andrzeja. Oblężono i po długim oporze wzięto i spalono Łukomlę, do któréj szturm przypusz-