wy, a jak inni piszą, bramy złote. Litewskie chorągwie oprócz xiążęcych, były: Trocka, Wileńska, Grodzieńska, Kowieńska, Lidzka, Miednicka, Smoleńska, Połocka, Witebska, Kijowska, Pińska, Nowogródzka, Brzeska, Wołkowyska, Drohicka, Mielnicka, Kamieniecka, Starodubowska. Posiłki Tatarskie stanowiły ufiec oddzielny.
Siły obu wojsk niemieckiego i polskiego, rozmaicie są podawane; polskiego liczą kronikarze niemieccy przesadzoną liczbę 160,000 z górą (Schütz), to jest Polaków 60,000, Litwy 42,000, Tatarów 10,000, Tatarów Kipczackich 30,000, zaciężnych Czechów i Morawców 21,000, ogółem 163,000, a 60 dział ciężkich; lecz wyliczenie to umyślnie powiększone przez Prusaków, miało na celu zwycięstwo polskie uczynić łatwiéjszém.
Na wzgórzu przeciwném, pięćdziesiąt kilka krzyżackich powiewały chorągwi: pod piérwszą Wielko-mistrzowską z czarnym i złotym krzyżem, w pośrodku którego była tarcz złota z czarnym orłem, szli najcelniejsi rycerze i dwór Mistrza; pod mniejszym proporcem Mistrzowskim ślachta i żołdacy niemieccy; Marszałkowska chorągiew z czarnym krzyżem, składała się z Franków pod wodzą X. Konrada Olesnickiego, którego czarny Szlązki orzeł, zawierał poczet własny xięcia. Chorągiew Ś. Jerzego z białym krzyżem w czerwoném polu, niósł Rycerz Jerzy Gersdorff; Chełmińską Mikołaj Renys, naczelnik bractwa Jaszczurowego (w biały i czerwony pas z czarnym krzyżem). Za nią postępowały Komandorskie, Biskupie, Miast i najemnego żołnierza polowe chorągwie. Wojsko Zakonu, wedle polskich kronik liczyło 83,000 hełmów. W liczbie Komandorów, brakło Henryka de Plauen ze Swiecia, który bronił Pomorza.
Niewiadomo czy przekupieni, czy przelęknieni Czesi najemnicy, przed samą bitwą w liczbie 300 z obozu Króla
Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Litwa za Witolda.djvu/222
Ta strona została uwierzytelniona.
212
1410.
