Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Litwa za Witolda.djvu/256

245

1411.

mają pogan sąsiednich uwiadomić o tém i wezwać do przyjęcia chrztu ś., a jeśliby się opiérali, obie strony wspiérać się mają dla nawracania, nawet siłą zbrojną dokonywając tego; podział ziem zawojowanych wedle dawnych układów ma się dopełnić.
 Dalej jeszcze krom punktów, Litwy nieobchodzących, powiedziano: obie strony pozostają przy swoich prawach, przywilejach i nadaniach, o ile one nie uwłaczają niniejszemu przymierzu. Polacy z ludźmi i ziemiami swemi nigdy nie mają więcéj Litwy przeciwko Zakonowi posiłkować, a W. Mistrz przeciwko Polsce i Litwie z nieprzyjaciółmi ich sprzymierzać się nie będzie.
 Przymierze Toruńskie dla Polski i Litwy było tak wielką przegraną, jak Grünwaldska potrzeba dla Zakonu. Zakon umiał nieustępując w niczém z praw swoich do Litwy i Żmudzi, w niepojęty sposób korzystny zawrzéć pokój, który Polskę stawił na stopie na jakiéj była przed wojną; wszystkie jéj zdobycze odbiérał, a co gorzéj, utwierdzać się zdawał prawa i przywileje Zakonu dawniejsze na Litwę nadane. Punkt ten dowodził wielkiéj w traktowaniu nieopatrzności i słabości Polaków, którzy lepiéj bić się niżeli z boju korzystać umieli.
 Oprócz tego osobnemi umowy, opłata za jeńców wyższego stanu, Jagielle zapewniona została (sto tysięcy kop groszy); X. Mazowiecki tylko 4,000 kop groszy za Zakrze obowiązał się opłacić, a W. X. Witoldowi dany Jagdbrief na łowy w puszczach nadgranicznych Zakonu do życia jego (Sonntag vor Purificat. Mariäu 1411. Thorn). W. Mistrz ledwie 25,000 kop wpół roku opłacił królowi, ale też i więźniowie zwłaszcza w Litwie będący nie zostali zaraz wydani, gdyż składano się rozesłaniem ich po dalekich krajach. (List Witolda do W. M. Grodno. Sonnab. vor Judica 1411).