Tatarowie śpiesznie po dopełnioném zniszczeniu, ale straty były ogromne.
Witold pozostał z Krzyżakami w stosunkach jeśli nieprzyjaźnych, to przynajmniéj pozornie życzliwych i powierzchownie spokojnych: obsyłano się podarkami, obsypywano obietnicami, a korzystając z czasu, krzątano około nawrócenia Żmudzi.
Po weselu swém z Elżbiétą córką Ottona Pileckiego wojewody sandomiérskiego, wdową po Gronowskim i kilku już mężach, starą i suchotnicą; — jechał król do Litwy widzieć się z Witoldem, ze Lwowa do Kamionki, potém do Dobrotworu nad Bug; gdzie przybył d. 24 Czerwca zostawując Elżbietę we Lwowie, a chcąc Witolda wybadać, coby myślał o powszechnie ganioném małżeństwie i usiłując wymódz, by je pochwalił. Nie wiadomo, z czém odjechał ztąd do Glinian. Może w skutek umowy w czasie tego widzenia się zawartéj, wysłał Witold Jagielle przez Mikołaja Cebulkę sekretarza swego, pożyczonych tysiąc grzywien groszy pragskich. (Datt 1417, w dzień Ś. Katarzyny. Czacki).
Arcybiskup Jan Rzeszowski i Piotr biskup wileński z polecenia soboru, w czasie pobytu króla w Litwie zjechali do Miednik, dla poświęcenia katedralnego kościoła pod nazwaniem ŚŚ. Alexandra, Ewencjusza i Teodoryka. Król Władysław miał kościół ten uposażyć, tymczasem zaś Witold zobowiązał się go opatrywać. Uposażono także i nadano dwanaście parafjalnych kościołów na Żmudzi, staraniem króla i W. xięcia; proboszczowie ich kanonikami katedry Miednickiéj mianowani. Biskupem wyświęcony został Maciéj kapłan z Wilna, rodem niemiec, ale języka krajowego świa-
