Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Litwa za Witolda.djvu/337

327

1422.

częto silnie; Tatarzy i Ruś powołani zostali. Umarł w tym czasie Mistrz Michał Küchmeister, a po nim obrany Paweł Russdorf, któremu nowe rozkazy cesarz przesłać pośpieszył.
 W jedném z pism tych, wzywających Zakon do boju, donosił cesarz, że Witold trzy silne wojska gotuje: jedno do Pruss, drugie dla Zygmunta do Czech, trzecie na Inflanty; polecał W. Mistrzowi, aby jak skoro wojna się rozpocznie, wpadł na króla i Witolda całą siłą i usiłował ich wstrzymać na sobie, gdyż cesarz znosił z przyczyny Zakonu niechęć obu i knowania w Czechach. Sam Zakon dobrze już wiedział o przygotowaniach Witolda i nie wątpił, że nań są wymierzone ordy tatarskie stojące już u granicy. (List kmdr. Toruńsk. do W. M. Torun. Sonnt. nach Marci. 1422).
 Nuncjusz papiezki napróżno usiłował traktowanie rozpocząć; unikano go w Prusiech, oczekując przyobiecanego już cesarzowi przez papieża odwołania posła. Król powołany o podanie swych żądań, powtórzył dawne o ustępstwo ziem od Zakonu. Ciągnęło się bez skutku rokowanie, umawiano o dnie, odwlekano, przedłużano umyślnie. Mistrz bał się i cesarza i stolicę Rzymską obrazić, udawał gotowość do zgody, zyskiwał na czasie; aż nareszcie nuncjusz oskarżony o sprzyjanie Polsce i postępowanie cesarza obrażające, — odwołany został.
 Zaraz po odjeździe jego, wojna poczęła się od nadgranicznych zaczepek. Krzyżacy nie tyle do niéj co król przygotowani byli, gdyż Władysław i Witold sto tysięcy ludu zbrojnego na zawołanie swe mieli. W Lipcu już gotowe siły polsko-litewskie weszły dwóma oddziałami do Pruss. Swidrygiełło zmuszony został także wypowiedzieć wojnę