ku Rusi miał skłonność, a nawzajem Ruś mu była przyjazną, Wielko-Rządzcą w Kijowie naznaczony został. Na miejsce jego Litwa puszczona Alexandrowi Wigundowi, najmłódszemu i najulubieńszemu z braci królewskich, młodzieńcowi, którego zgodnie wystawują jako największych nadziei Xiążęcia. Nie zaraz wszakże Alexander Wielkie Xięztwo otrzymał, (Index Dogiella u Malinowskiego), gdyż Jagiełło w początku, dla ukołysania Skirgiełły i okazania mu, że czasowo tylko od rządów go oddalił, dał na pismie zaręczenie, że Wilna, Witebska, Grodna i Merecza zamków, nikomu nie odda. W liście tym zaręcznym Skirgiełło jeszcze W. Xięciem nazwany.
To usunienie Skirgiełły od rządów Litewskich, dowodziło w pewien sposób, iż Witold w zażaleniach swych na niego, miał słuszność za sobą.
Oleśnicki, oprócz wszelkiego rodzaju pomocy w orężu i zapasie, kilką rotami polskiego żołnierza, wzmocniony został.
W tym czasie, od dawna złożony chorobą, Mistrz Konrad Czolner, umarł nareszcie: na miejsce jego do niejakiego czasu zastępcę tylko mianowano, gdyż dla pilnych zajęć i wojny z Litwą, czasu na wybór nowego Mistrza nie miano. Że Polska nie korzystała z téj chwili bezkrólewia w Zakonie, nie ma w tém nic dziwnego: gdyż raczéj stawała wyzwana do wojny, niżeli wojnę poczynała, a ostateczność chyba do wstąpienia w kraje Krzyżackie nakłonić ją mogła. Litwę Witold podburzał, a Polacy dotąd spraw Litewskich krwią swoją obléwać nie bardzo byli radzi. Da-
