Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Męczennicy Cz.1 Na wysokościach.djvu/255

iż — Jadzia w końcu ze swych podejrzeń sama się śmiać poczęła.
 Jakież było podziwienie księżny, gdy nazajutrz potem przy śniadaniu sama z nią będąc Jadzia, jako niedorzeczną plotkę historyę spotkań tych w parku wspomniała, i gotowa była za niewinność Celestyna przysięgać.
 — Kochana mamo — ja jestem zazdrosna, jestem podejrzliwa, a jednak muszę przyznać, że Celestyn nigdy mi żadnego powodu nie dał do posądzania go o lekkomyślność. Zawsze się okazało jak teraz, iż pozory być mogły, ale w istocie ani mu w myśli nic nie postało.
 Matka urażona ruszyła ramionami.
 — Ty, moje dziecko, ze swojego zaślepienia nie wyjdziesz chyba nigdy — rzekła zimno. Dajmyż temu pokój — niech będzie niewinny...
 Jadzia z czułością wielką uściskała matkę.
 — Mamciu kochana — odezwała się — wierz mi, im dłużej ja z nim żyję i jego a siebie lepiej poznaję, tem się mocniej przekonywam, że to był jedyny na świecie mąż dla mnie...
 Mama nauczyła mnie być despotyczną i samowolną. Żaden inny nie zniósłby takiego panowania ciągnęła dalej, śmiejąc się. On jest łagodny, dobry, wyrozumiały — i — kocha mnie...
 Kłócimy się, gniewamy, ale zawsze najczulszą kończymy zgodą...
 To mówiąc uścisnęła matkę i dłużej jej o tem mówić nie dała.