Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Maleparta tom III.djvu/73

 — A! co to, to już niepojęta! Zakrzyczał pan Atanazy, flor incomparabilis, róża w herbie Porajów i istna róża rozkwitła! I tej byś się waszmość nie naparł? Panie mnie skarż, jeźli waszmości rozumiem.
 — Nie lubię się kłaniać?
 — I dla niej byś się waszmość nie pokłonił?
 — Hm! dla niej! — I mecenas zamilkł.
 — A widzicie, a widzicie, że to tylko przechwałki! Nasza panna Zuzanna królewicza warta, i gdyby królewicz nie był się zakochał wprzód. Kto wie! Sam starosta powiada, że nielepszy Korwin od Poraja —
 — Kiedyż będziecie u starosty? dorzucił biorąc czapkę.
 — Jabym sądził, że starosta będzie u mnie? wszak ci byłem u niego — rzekł mecenas.
 — Gdy nie dla inszej racji, to aby zobaczyć starościankę, warto drugi raz Porajów odwiedzić!
 — Cha! cha! tak myślicie?
 — A starosta będzie u was niechybnie, i wielekroć go zaprosicie do siebie.
 — Proszę go, ile razy mnie zaszczycić zechce.
 — A sami tych dni będziecie w Porajowie?
 — Jutro?
 — Jutro na obiadek? Starosta nawet polecił mi prosić.
 — Będę mu służył.
 Po tych słowach rozeszli się, i rotmistrz pomięszany, skłopotany, nie rad ze skutków poselstwa poruszony do żywego, wspaniałością i wystawą w Grabowym dworze widzianą — odjechał.
 Maleparta z uśmiechem patrzał przez okno na niego, i w pochylonej głowie, wzdętych ustach, odgadywał zły humor posła.
 — Szpakamiście karmieni, ale i mnie w ciemię nie bito — rzekł w duchu. — Chcieliście mnie złapać, a nie wiem kto tu się złapie z nas dwojga! Prosić was nie będę, wy mnie sami poprosicie! Chcę tego, ale nie powiem że chcę: będziecie myśleli, że wam łaskę robię. Zuzanna będzie moją! Starostę kupię za kilka set dukatów, będzie mi służył na sejmikach i w Warszawie!