Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Miljon posagu.djvu/174

hodowany i pielęgnowany jak oko w głowie, szacuje on na krocie, kto wie czy nie miljony.
 — Ale cóż mi z tego!
 — Ba! ten lasek jest w dyferencji ze Śliwinem; używalność przy nich niby, ale niemniej zowie się to dyferencją i ojciec pana hrabiego stracił w procesie, jak mi mówił Ławrynkiewicz, z piętnaście tysięcy... Szukali kopców w mogiłach...
 — Ale ojciec mój przegrał.
 — Przegrał? niezupełnie, nic łatwiejszego jak podnieść proces! w pierwszej instancji tylko przegrano...
 — Ale cóż mi z procesu!
 — Jużcić jasno jak na dłoni. Dla interesu można pojechać do Górowa. Wyniosą się pozwy i napisze się list do krajczego, naznaczy się dzień zjazdu w Górowie... A kto raz tam był, wszak może być i dziesięć, zwlekając układy i wyjaśnienia interesu. Tymczasem pannie Tekli można szepnąć...
 — A ona mi oczy wydrze!
 — Hrabio! zdaje mi się żeśmy się postarzeli?
 — O mój drogi! i bardzo...
 — Więc dajmy pokój i siedźmy cicho popijając ciepłe piwko u komina..
 Hrabia milczał i myślał, a po chwilce:
 — Wiesz rotmistrzu, to nie jest zły projekt. Jeśli się uda... jeśli mi Niemkę wykurzysz, cztery kasztanki twoje!
 Wiła się skłonił a pomyślał w duchu:
 — Coś więcej zyskuję nad nie, bo znowum pan w domu... Zje licha żebym potem wpuścił niebezpiecznego ptaszka. Będę ostrożny... Anusi wiele zechcesz, ale tych pań co to w brylanty i kaszemiry się stroją... wara!