Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Miljon posagu.djvu/179

rzone zostało na osoby, które wcale na nie nie zasłużyły. Wykreśliła więc sobie sposób postępowania i siliła na to, aby zamożność domu pokazać.
 Posłańcy rozbiegli się na wszystkie strony. Książę F... musiał dać kucharzy, zakupiono w miasteczku co tylko było można dostać, najwytworniejsze wina, porcelanę, srebro, szkła, meble. Dom w dwadzieścia cztery godzin ubrał się do niepoznania. Ludzie najęci wystąpili w czarnej ale z cienkiego sukna i jednym krojem liberji. Przepyszny angielski dywan zaścielał całą podłogę. Mahoniowe meble zajęły pierwszy pokój, portrety familijne ze wszystkich zakątków, strojne w nowe ramy, umieszczono w bawialnym. Zaproszono pana Piotrusińskiego dla porady, a Seweryna dla towarzystwa.
 Ale list panny Scholastyki nie zastał go w domu.
 Krajczy żegnał się widząc tyle przygotowań i odmian.
 — Zrujnujemy się — mówił — spes in Deo, nieochybnie.
 — Nie bój się panie krajczy, wszystko z moich, gotowych pieniędzy.
 — Ale do czego taki ekspens?
 — Mam swoje powody!
 — Swoje powody! Wola waćpanny... ale robię uwagę... To luxus niesłychany...
 Panna Scholastyka zamilkła — Marja dobrowolnie i za poradą ciotki, w czasie bytności hrabiego, pokazywać się nie miała...
 Gdy powóz najwytworniejszy hrabiego posuwa się ku Górowu, rotmistrz pokręciwszy wąsa, wsuwa się do pokoju panny Tekli.
 — Dzień dobry pani!
 — Dzień dobry...
 — Co tu u pani słychać?