Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Miljon posagu.djvu/200

dla nowej narady, wystawując Haslinga jako nieprzyjaciela całego sąsiedztwa i spokoju publicznego.
 — My — zawołała pani Doliwowa wszyscy jesteśmy przyjaciołmi i nie chcemy sobie szkodzić. To nie sekret, że Teodor starał się o pannę Marją nim na nią spadek ten przyszedł; a inni (spojrzała na Fabiana) dopiero się opatrzyli gdy pobogaciała... Inni (zwróciła głowę ku porucznikowi) myślą że i panna Scholastyka jeszcze nie postarzała. Może być że to wszystko jest śmieszne i nie na rękę nam, ale nie uważajmy na to i z kim żyliśmy jesteśmy w przyjaźni... Niech panna decyduje... Co się tycze Haslinga to intrygant, pochlebca i szkodliwy człowiek... Na niego wszyscy powinniśmy mieć baczność...
 — I skonfederować się — rzekł z pod pieca mąż.
 — Jako przeciwko publicznemu nieprzyjacielowi.
 — Potrafim mu okazać co o nim myślimy.
 — A jeśli się obrazi? — rzekł głos z pod pieca:
 — Niech wyzywa...
 — On! ba! nie... ale syn który...
 — My do synów nie mamy pretensji... Syn za ojca nie odpowiada...
 — Tak... ale syn za ojca ująć się może?...
 — Hm! My z nimi nie mamy do czynienia.
 — Ale oni z panami mieć mogą?
 — Waćpan jesteś tchórz! — przerwała żona.
 — Nie... tylko ostrożny, a ostrożność nie wadzi nigdy...
 Wszyscy zmilkli.
 Jejmość widocznie strawić nie mogła ponieshego w Górowie wstydu... Wieczorem zjawił się Kulilwicz, nowe opowiadanie i narada nowa... Uradowany zprzypuszczenia do tajemnicy spisku, nadęty swojem zacze-