Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Miljon posagu.djvu/229

zobaczywszy przez okno że jedzie, kazała wszystkie drzwi pozamykać i ludziom się pochować.
 Trochę podleczony, zakrywszy włosami ucho jeszcze nabrzękłe, Teodor pospieszył do Górowa. Pamiętał o tem że Seweryn nie bronił mu wcale tego. Sądził że pojedynek jego, o którym mówiono w sąsiedztwie jak o czynie heroicznym, powinien mu był serce nieczułej Marji pozyskać. Niestety! zimno go przyjęto i słówka o nim nie powiedziano.
 Nie stracił przecie nadziei.
 Nazajutrz matka miała jechać oświadczyć się formalnie, gdy nadszedł list panny Scholastyki, zapraszający cały dom państwa Doliwów na objad i wieczór na wtorek...
 List ten wzruszył do wnętrzności wszystkich. Co miał znaczyć?
 Na środku pokoju stanęła matka, ojciec, syn i czytali i rozważali i komentowali.
 — Delikatnie dają do zrozumienia, że nas nad innych uważają, że czas abyśmy przystąpili do deklaracji..
 — Maszercia, tak myśli?
 — Może być — rzekł Teodor.
 — Wiedzą państwo! — wpadając zawołał Kulikowicz, we Wtorek bal w Górowie.
 — Jakto bal?
 — Bal! jestem proszony!
 — A! to i pan! — rzucając list na stolik rzekła jejmość.
 — A i ja! i wszyscy generalnie... całe sąsiedztwo.
 — Ale z jakiejże okazji?
 — Do kalendarza!
 — Imieniny krajczego!