Strona:Józef Ignacy Kraszewski - My i Oni.djvu/95

czątku, tygrysią nieczułość i wyrazy szatana gdy się spoufalił...
 Zakryła sobie oczy.
 — Nie mówmy o tém, nie mówmy! zawołała, chciałabym jako Dante napić się z Lety, zapomnieć przeszłości całéj, aż do wczorajszego wieczora... pozwól mi popłakać, łzy oczyszczają, a potém przez litość mówmy o tobie... nie o mnie.
 — Mówmy o mnie, właśnie i ja pragnąłem ci coś o sobie powiedzieć, odezwał się Juliusz... coś ważnego bardzo...
 — A! przejmujesz mnie strachem...
 — Nie lękaj się przedwcześnie, ale przygotuj do tego na co wszystkie matki, siostry i żony gotowe być dziś powinny... Rewolucya wybuchła prawie... rozszerzy się ona za dni kilka... i ja z innymi pójdę...
 — Na Boga! tyś ją hamować powinien! krzyknęła ręce łamiąc kobieta.
 — Nic jéj już nie wstrzyma!
 — Nie widziszże jéj skutków, to straszna a nadaremna ofiara tylko.
 — Nic w świecie nie jest daremném, z każdego poświęcenia my lub nieprzyjaciele nasi korzystają. Nie wierzę i ja w pomyślność, w wywal-