Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Na tułactwie.djvu/105

 — Są pańską własnością? — zapytał grubiańsko.
 — Tak jest — rzekł Małdrzyk sucho.
 — Słowo?
 — Zdaje mi się, żem je już powiedział.
 Komisarz mrucząc coś popchnął pieniądze ku właścicielowi, który je zgarnął i nie mówiąc nic, głowę zwrócił do Jordana, który już co miał przy sobie nagotował.
 Taka sama formalność, lecz krócej i prędzej odbyła się z Jordanem, komisarz zanotował coś na papierku i głową kiwnąwszy, jakby mu nader pilno było, zawrócił się już do stojącego w progu, nowego delikwenta.
 Rozmówić się z nim — ani mieli sposobu, ani ochoty.
 Floryan wyszedł upokorzony, milcząc, z głową spuszczoną.
 O kilka kroków od bramy spotkali Filipa.
 — Cóż i ty wezwany jesteś? — zapytał Jordan.
 — A wy?
 — Wystaw sobie — krzyknął oburzony Floryan — co za szykana!! każą pokazywać fundusze!
 — A! to jeszcze nic — rzekł smutnie Filip — ja, który się paszportem prawnym wykazać nie mogłem, podlegam daleko cięższej kontroli. Nietylko muszę co miesiąc tłómaczyć się z tego co będę jadł... ale — nie mam zapewnionego dłużej pobytu nad dwa do czterech tygodni, poczem