Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Na tułactwie.djvu/251

kwestya życia była pierwszą, wtrącił chcąc go niezgrabnie pocieszyć:
 — Wiesz, kochany profesorze, pomimo tych zawodów, jeszcze się możesz nazwać szczęśliwym, masz żonę anioła.
 Żelazewicz uściskiem ręki mu podziękował.
 — I to mnie trapi — rzekł sucho — że ona musi się tu zamęczać pracą biedaczka.
 Jordan cokolwiek się zawahawszy, ośmielił się podszepnąć:
 — Profesor naturalnie masz prawo wymagać więcej, ja mam bardzo skromne żądania. Gdybyś wiedział o jakiem zajęciu wymagającem nie talentu ale jakiego takiego usposobienia, proszę pamiętać o mnie.
 — Najchętniej — rzekł protekcyonalnie Żelazewicz. — Pan...
 — Mam stopień uniwersytecki — dodał skromniej Jordan — i coś się tam studyowało.
 Profesor bystro spojrzał.
 — A! — rzekł — filolog?
 — Trochę historyi, języki starożytne.
 Nie dokończył, Żelazewicz stał się mniej mównym.
 — Dotąd pan nic nie znalazł? — zapytał po chwilce.
 — Uczę się zecerstwa — szepnął Klesz.
 — Jakto, magister filozofii?