Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Na tułactwie.djvu/416

 — Za pozwoleniem — rzekł biorąc go za rękę, odtrącony natychmiast.
 — Nie wdawaj się w rzecz nie swoją.
 — Jestem przyjacielem tego pana, do którego niesłusznie się waćpan czepiasz.
 — Jakto, niesłusznie?
 — Że pani Perron przez litość go pilnowała w chorobie, przecież prawa waćpana naruszone nie są! — zowołał Jordan. — Nikt panu narzeczonej odbierać nie myśli.
 Floryan zarumieniwszy się wtrącił:
 — Ale, gdyby tak było? jakie masz — waćpan prawa? kobieta sobą rozporządza, jest wolną.
 — Nieprawda! na piśmie mam jej przyrzeczenie. Synaczek się nasz chowa w Anzières.
 Pani Perron zemdlała wykrzyknąwszy coś — Floryan padł na łóżko. Jordan przystąpił do zapaleńca.
 — Jestto sprawa pani Perron i wasza — rzekł — mój przyjaciel na prawa jego następować, nie będzie. Ustąp pan, proszę... lub...
 Przyszedłszy do siebie, wdowa z krzykiem podbiegła do francuza, chwyciła go za rękę i gwałtem wyciągnęła z pokoju.
 Części tej sceny — niestety — Monia i Lasocka były, jeśli nie świadkami, to słuchaczkami w sieni. Dziewczę zrozumiawszy położenie uciekło się zamknąć w swej izdebce.
 Klesz chciał natychmiast korzystać z wypad-