Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Nad Spreą.djvu/213

 — A! to dobrze, że go spotykam.
 To mówiąc wysiadł i odprowadził radcę na stronę.
 — Co się u was w domu stało? spytał.
 — W. eks. już uwiadomiono? zawołał przerażony Riebe.
 — Kochany radco — jakimżebym był dyrektorem i stróżem bezpieczeństwa publicznego, gdybym o tem, co się dzieje w stolicy, nie wiedział.
 — Sprawa natury czysto prywatnej — odezwał się radca wdzięcząc, — ale przyznam się, że szedłem szukać pociechy i rady na łonie Waszej ekscelencyi.
 Dyrektor się uśmiechnął kręcąc wąsa.
 — Właśnie, w dwóch słowach, — rzekł na zegarek spoglądając — co to jest?
 — Jest — trudna kwalifikacya... ucieczka męża od żony z porwaniem dziecka...
 — Swojego własnego?
 — Tak jest — nieochybnie! zawołał radca... — nocą — po północy...
 — Czy zabrał więcej co z sobą? nienależącego do niego?
 — Nie — o ile wiem...
 — Nic z kasy waćpana?
 Radca na samo przypuszczenie się wzdrygnął.
 — Zatem nie ma tu potrzeby interwe-