Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Niebieskie migdały.djvu/43

 — O! to pewno, że literaturębym przeniósł nad inne przedmioty...
 — Jam to dawno przewidział — szepnął profesor...
 Żabicki milczał mięszając herbatę łyżeczką. Kanonik, który naprzeciw niego siedział, spojrzał nań jakoś wywołująco jego zdanie.
 — Pan także tak sądzi? rzekł cicho.
 — Literatura — odparł chłodno Żabicki — przynajmniéj tyle wymaga pracy co inne oddziały, a obejmuje tak wiele, związana jest z takim ogromem encyklopedycznych niemal pomocniczych nauk... Hrabia Zdzisław będzie miał nadzwyczaj ciężkie zadanie... Filologia starożytna...
 — Ależ Zdziś nie potrzebuje się kształcić na profesora, z trochą niecierpliwości przerwała matka.
 — Powierzchownie zaś obeznając się tylko, niewiele skorzysta — rzekł Żabicki.
 Wszyscy spojrzeli po sobie, profesor ruszył ramionami, zamilkli i cisza złowroga oznajmiła nieszczęśliwemu, że się z nim w rozprawy dalsze wcale wdawać nie myślą. Spuścił więc głowę i pił herbatę. Zdziś tylko, jakby pożałowawszy go — odezwał się:
 — Pan Żabicki ma słuszność, że to morze do wypicia — trzeba będzie dobrze fałdów przysiedzieć...
 — Byle nie do tego stopnia, ażeby nabrać pedanteryi — mówiła matka... Obeznać się z litera-