Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Ostatnia z xiążąt Słuckich Tom 1.pdf/159

 Kasztellan uderzył nogą o ziemię niecierpliwie.
 — Co WMość mówisz?
 — Taki miałem rozkaz P. Starosty.
 — I jużeś rozpoczął roboty.
 Barbier wskazał ręką na ludzi pracujących i wznoszące się rusztowania, na kotły z wodą gorącą, któréj musiano dla zimna do murów używać.
 — Niedobrze, że tak odkrycie to robicie — mruknął Chodkiewicz. Wszyscy to widzą z ulicy, gadanie rośnie. Zwołajcie zpołowę ludzi, będzie jeszcze czas na to, róbcie tak tylko, jakbyście co poprawiali. — Nie pokazujcie tego, nie mówcie, że fortyfikujecie. Na co dawać assumpt złym językom ludzkim i tak zawsze skorym.
 — Nadewszystko nie wybijajcie w murze strzelnic na ulicę — Można je urządzać zakryte.
 — Kilka jest już wybitych — rzekł Barbier — nie miałem rozkazu tajenia się z robotą.
 — Ja WMości nie winię, lecz na co w Panu Staroście ta popędliwość.
 Dworzanin posłany wrócił i zawołał: