Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Pałac i folwark 02.djvu/79

kroć sto tysięcy talarów, oprócz co jej stryj da wyprawy, a to pierwszy bogacz w Berlinie.
 — Ale któż? co? jak się zowie? — pytał Ostójski.
 — Ona jest synowicą sławnego bankiera, barona Sauera. Czyż byś pan o nim nigdy nie słyszał? a! to nie może być!
 — A! ten co szachrował na kolejach.
 — Szachrował? przepraszam pana, — rzekł Abraham, — on szpekilował — ja coś o tem wiem.
 Ostójski się zamyślił mocno.
 — Synowica Sauera?...
 — Tak jest, a mnie ona wypada po siostrze — siostrzenica...
 Ostójski osłupiał...
 — Co waćpan mówisz! hrabia! ale to nie może być.
 — Jak nie może być, kiedy jest! — rzekł tryumfalnie Abraham, — moja rodzona siostra była za Henrykiem Sauerem...
 — Jakto? hrabia by się ożenił z żydówką? — zakrzyczał Ostójski, któremu się mięszało w głowie.
 — No tak... ale ona już zapewnie przyjmie taką wiarę jakiej będzie potrzeba. Ja tego nie chwalę... a ją tak wychowali. Teraz i u nas taki wiek nastał, że ludzie swojej wiary nie trzymają.
 — Ale cóż u sto djabłów, — rozchodził się Ostójski, — co mi asindziej prawisz panie Abrahamie, hr. Edmund żonaty z siostrzenicą waszą?
 — I z rodzoną! — rzekł powoli Abraham, ruszając ramionami. — No, to co? to co? oni stara familia i my stara familia... my jesteśmy z pokolenia Lewi, a to wiadomo, że my egzystowali kiedy tych hrabiów na świecie wcale słychać nie było...