Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Pamiętnik Mroczka.pdf/165

 Wyjąwszy z kieszeni talara, daje Bykowskiemu i powiada mu:
 — Idź waszeć do nich, a proś tu do mnie na most jednego z tych ichmościów na rozmowę!
 Szlachcic się poskrobał w głowę, ale rad nierad powlókł się. Noc była dosyć widna. Patrzymy, w pół godziny idzie nazad, a za nim konny. Grabowski do mostu pośpieszył sam.
 Starszy z Nałęczów do niego wyjechał, i poczęła się następująca pomiędzy nimi rozmowa:
 — Czego ichmość tu chcecie, nadchodząc dwór szlachecki?
 — Nie dwór szlachcica, ale zbójeckie schronienie obsaczyliśmy. Porwano nam zdradą siostrę, stała się wiolencja i rapt. Nie mamy innego sposobu, tylko siłę siłą złamać.
 — Nie tak sprawa stoi, jak ją waszmość malujecie — rzekł mój poseł. — Siostra waszmości pełnoletnia, dobrowolnie rękę przed ołtarzem oddała równemu sobie szlachcicowi; wiolencja jest z waszej strony, a ucisk niesłychany. Jeśli macie słuszność, idźcie do sądu, niech trybunały rozstrzygną.
 — Oto mój sędzia — odparł Nałęcz, bijąc się po szabli. — Ja innego nie znam, a z hołotą się po trybunałach rozpierać nie myślę.
 — A ja waści mówię — dodał Grabowski — że nas tu nie weźmiecie. Będzie-li nieszczęście i krew się czyja poleje, niech spada na waszmościów.
 — Niech spada choćby i na mnie — rzekł Nałęcz — ja tam o to nie dbam, a gwałtu sobie czynić nie damy.
 — My też — rzecze Grabowski.
 — Siedźcie w tej mysiej dziurze, jeżeli chcecie