Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Pamiętnik panicza.djvu/105

wołanie, czem krajowi będę użytecznym, jakiej się pracy poświęcę...
 Ma foi! tego już było nadto.
 Nazywać go muszę — dziaduniem. —
 — Ale kochany dziaduniu — odezwałem się zniecierpliwiony — nie jestem przywiedziony do tej ostateczności ażebym pracował.
 — Przecież każdy pracować musi!
 — Tak, komu przeszłość nie zostawiła w spadku środków do życia i kto się do pracy urodził. Przecież w naszym stanie tego wymagać od nas nie można... My mamy powołanie kształcić w sobie uczucia i gusta szlachetne, cywilizować, obyczaje łagodzić... Tak ja to pojmuję.
 Dziadek mi wręcz odparł:
 — Źle pojmujesz to, moje serce — tradycje zgasły! nie poczuwacie się do obowiązków... i źle z wami będzie — żal mi was...
 Wanda także chciała mi dać naukę moralną o obowiązkach obywatelskich... odpowiedziałem jej, iż pojmuję przecie że mogę być powołanym do szambelaństwa... lub do urzędu dworskiego... i gotów jestem spełnić ten obowiązek. Mais pas autre chose.
 — A cóżbyś zrobił, gdybyś zubożał! zapytał starosta.
 — Kochany dziaduniu — odpowiedziałem, choqué