Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Pan Karol.djvu/31

tać w bramę, a gdy go zabolały kułaki, bił nogami zniecierpliwiony. Po długiéj męce, usłyszał wreście że któś idzie po wschodach.
 — No! prędzéj, zawołał Sędzia, facećje! noc zimna, dostanę kataru! Spiesz się gapiu!
 — A kto tam! ozwał się głos nieznajomy wewnątrz domu.
 — Ja.
 — Któż ja?
 — Facećje! Ja — Sędzia!
 — A czego?
 — Czego! I znowu facećje! przyszedłem spać do domu!
 — Spać? ha! a czy zimno tam na dworze?
 — Ba! i pyta się, czy zimno! a juściż! — Osioł przeklęty, otwieraj no, nie żartuj, bo ci nagrzeję pyski kułakiem, trutniu, niecnoto, Słyszysz no go! facećje, do miljona diabłów!
 — Zaraz, zaraz otworzę.
 I któś ten poszedł znowu po wschodach na górę, a Sędzia został pode drzwiami, drżący od zimna.
 — Oni mnie dziś chcą zamęczyć, facećje! Do mego własnego domu nie puszczają! powarjowali czy co! A otwórzcież łajdaki do trzysta.