Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Pan Karol.djvu/66

 — I to ten, ten, którego ty nazywałeś Trupią główką, jakimże sposobem?
 — Otoż to.
 — On to uprowadził!
 — On.
 — Hrabiankę uprowadził! ona z nim uciekła, z tym brzydalem!
 — Uciekła! notandum, facećje, że zabrali z sobą wszystkie, jakie były pieniądze, a to nie facećje, liczą na półtora tysiąca czerwonych złotych.
 — Rzecz niepojęta! jakże się to stało?
 — Serce krwią mi zabiega! facećje! kiedy wspomnę tego urwisa, który mnie żony pozbawił. Waćpan wiesz jego awanturę z moją żoną! Szczęście, że wówczas uciekł, byłbym mu jego paskudne łbisko kijem roztrzaskał, bo już nawet po kij poszedłem, rzuciwszy mu lichtarzem w oczy; ale ten łotr, zbójca, tchórz, infamis! uniósł się oknem, bodaj był kark skręcił.
 — No, ale o Hrabiance mówić miałeś!
 — Ledwie mi piérwsze łzy oschły po nieboszczce Sędzinie, niech jéj wieczna światłość świeci, facećje! dowiaduję się ja z boku, że