Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Papiery po Glince.djvu/77

dosyć, to by się już nie zmieściło... tak... z gruba tylko... co lepszego.
 Bogusławski siadł, jedne, drugie odczytał — potem podaje list księciu... wojewoda rękę odsunął.
 — Daj mi pokój? oczy mnie bolą? — od kogo?
 — Od państwa Krzyskich?
 — A! książę mruknął... Niema tam pewno nic pilnego. tylko komplementa w cukrze smażone...
 — Zdaje mi się, że jest prośba do w. ks. mości.
 — O! o! tegoby już było nadto — przerwał wojewoda, czegóż u djabła chcą, żebym im z Nieświeża ustąpił? Dałem Tyszów, Wulkę, Malunicze, a jeszcze nie dosyć?
 I wysapawszy się dodał...
 — No, czegóż chcą? o co proszą, panie kochanku...
 — Na chrzciny zapraszają! śmiejąc się dodał Bogusławski.
 Porwał się wojewoda klasnąwszy w ręce... — nie może być! — Cóż to, cud się stał... Na chrzciny! proszę! a cóż tam Pan Bóg dał?
 — Syna, mości książę, rzekł biorąc list Bogusławski. Sama pani pisze, iż go tylko z wody ochrzczono, a z ceremonjami na w. ks. mość oczekiwać będą...
 — A! to poczekają długo — rzekł wojewoda... ja niepojadę! Widzisz, panie kochanku, między nami mówiąc ten Krzyski, wyglądał na arlekina, a w rzeczy to kuty chłop, tak umié do kieszeni rękę włożyć, panie kochanku, ani się obejrzysz... Nie pojadę... znowu im się czego zechce... a no — dosyć.
 Śmiał się Bogusławski.
 Ale tu mości książę, rzekł z listu czytając, pani Zoryna Krzyska dodaje manu propria, iż gdyby chłopcu lat dwadzieścia na chrzest czekać przyszło, nie da go nikomu trzymać tylko w. ks. mości i o Karola imię prosi, aby wolno było mu go dać.
 Książę bardzo lubił się zawsze uskarżać... skorzystał więc z tej zręczności.
 Byłem przytomny.
 — Wolę odpisać i posłać nowonarodzonemu jaką