Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Pod blachą.djvu/269

łożenia. Tyle pięknych i bogatych panien jest na wydaniu, któreby chętnie na tytuł się złakomiły, gdy go nosi młody i piękny mężczyzna.
 Ale wy wolicie się umizgać do starszych bab, spędzając czas na karmieniu się u nich konfiturami, które nie dają nic, oprócz nudności. Baby i konfitury! — dodała, śmiejąc się. — Żaden z was serjo nie myśli o jutrze... Emigracja może potrwać długo.
 — A! mój Boże! — odparł baron z żywością wielką — ja gotów jestem! ale nie idzie mi jakoś!
 — A gdzieżeś pan chciał, aby mu poszło? — zawołała majorowa.
 Próbowałem się zalecać pięknej szambelanównie.
 Majorowa spuściła oczy i głowę poczęła z ramienia na ramię kołysać.
 — A! vous n’êtes pas dégoûté! — rzekła. — C’est un joli brin de filie! I ojciec dobry jak ciasto, a majątek wcale duży.
 Nie dokończywszy, popatrzyła z uwagą na Francuza; baron zrozumiał ten wzrok.
 — O! ja wiem wszystko — rzekł.
 — Wszystko? — rozśmiała się szydersko Habąkowska — a więc z łaski swej powiedz mi choć połowę tego, co wiesz?
 — No, księciu się podobała! — rzekł baron.
 Gospodyni znowu wlepiła w niego oczy, chcąc wyrozumieć, jakie to upodobanie księcia miało znaczenie u Francuza.
 Po długim przestanku odezwała się — dosyć śmiało.
 — Avez vous des préjugés? (Masz pan przesądy?).
 — Ja! najmniejszego! — zaśmiał się Beaumont.
 — O księciu ja tam tak dalece nie wiem nic... — rzekła pocichu. — Ale, któż wie, myśl starania się o szambelanównę mogłaby być niezłą. Zczasem, kto wie, dałoby się to może doprowadzić do skutku... tylko — pannie się trzeba podobać, a ona — elle est difficile!
 — Podobać się? — podchwycił de Beaumont. — Jakiż sposób na to?