Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Podróż do miasteczka.djvu/24

Drwal się w niego uporczywie wpatrywał, jakby go chciał na wskróś przeszyć.
 — Do miasteczka! hm! powtarzał — do miasteczka! to! to! i takiego młodego samego cię puścili.
 — Ale bom ja stateczny, rzekł Janek z pewną dumą.
 — Zapewnie, a taki to niezbyt oględnie.. ot, żebyś gdzie i na złych ludzi natrafił, mogliby jak nic krzywdę ci zrobić jaką.
 — Jakążby mi krzywdę zrobili?
 — Mogliby cię obedrzéć nieboraku...
 Janek ruszył ramionami i rzekł śmiejąc się przysłowiem:
 — Goły się rozboju nie boi...
 Drwal z ukosa spojrzał na tłomoczek.
 — Choć rodzice ubodzy, ależ taki jedynaka wyprawiając, musieli mu cóś dać na drogę.
 — Maluczko.
 — Maluczko mówisz — proszę! aż mi cię żal, a to może nie masz nic... z czém począć, to bieda!
 I począł bardzo cmokać i dziwować się.
 — A pokażże no mi — rzekł nagle, — co masz, może ja co na to poradzę.. Janek począł najprzód wyliczać.