Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Podróż do miasteczka.djvu/84

 — Kto taki? o kim pan mówisz? — spytałem żywo.
 — A o tym, o tym... dodał cicho — o łotrze... juściż się powinieneś domyśléć — dodał z uśmiechem, wskazując poza siebie.
 — Domyśléć się nie umiem, całkiem nie wiem o kim mowa.
 — A! jakże niewiesz — przerwał z wymówką, wszakże wszyscy o tém wiedzą, i niepotrzebnie tylko z tego robią przed sobą tajemnicę. Waćpan jeszcze jesteś młody, bardzo młody, ale już powinieneś był poczuć i zrozumiéć o co chodzi.
 — Powtarzam panu, że to dla mnie rzecz niezrozumiała...
 — Domyślasz się, że mówię o drugim mnie, o tym łajdaku, co mi struł życie nieustannie bijąc się o posiadanie tego ciała, wszakże dla nikogo to nie tajném, że każdy nosi w sobie dwóch ludzi.
 Spojrzałem nań wielkiemi oczyma.
 — A! to widać, że się jeszcze w waści nie odezwał ten drugi — rzekł, widząc zdziwienie moje — no! to témbardzéj ostrzedz cię muszę. Za-