Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Poeta i świat.djvu/256

 — A drugie:
 „O dniu szczęśliwy co...“
 — I te.
 „A w dzień nowego roku?“
 — Także. — Perełka wszystko schował do kieszeni, obejrzał się i przysunął krzesło.
 — Ale ja tu nie z tem przyjechałem do pana Dobrodzieja.
 — No, a z czemże?
 — Prawdziwie — rzekł literat — trudno mi przyjść do tego... jest to bardzo delikatna materja... lecz...
 — Może chcesz pieniędzy?
 — Jeźli łaska, to je wezmę — podchwycił prędko, kłaniając się literat — ale to jeszcze nie to.
 — A cóż takiego?
 — Prawdziwie... powierzono mi tak trudne do wykonania dzieło, ufając moim zdolnościom, że istotnie...
 — No, no, mów, cóż to jest?
 — Gdybyś się Pan nie gniewał?
 — Ja się nigdy nie gniewam.
 — Nigdy!! proszę ja kogo! a nigdy! hm! ale bo to widzisz Pan Dobrodzej, tak...
 — Proszę mówić, na cóż te ceremonje, no, no, bardzo proszę.
 — Jest to interes tyczący się Pana Dobrodzieja więcej niż nas wszystkich, mówię nas, gdyż to, co będę miał honor powiedzieć, jest