Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Powrót do gniazda.pdf/301

 Wieczorem poszedł do księdza. Staruszek zdziwił się odwiedzinom.
 — Niema się czemu dziwować, jadę dalej, po drodze mi wypadł nocleg.
 — Trzeba było na plebanię zajechać.
 — A jakże heretykowi! — rozśmiał się pisarz — mógłby piorun w nią palnąć, choć zimą.
 I zaczął zaraz rozpytywać o wojewodę.
 Nie umiał ksiądz wiele mu nowego znaleźć do opowiedzenia, ale o klasztorze wspomniał.
 — O tem słyszałem — przerwał pisarz — kiedy mu pasibrzuchów trzeba, niech ich sobie sprowadza.
 Proboszcz się uśmiechnął.
 — Niedelikatną jest miłość wasza, — rzekł — jakżeto przy duchownym tak zwać jego brata.
 — Ale ba! waszmość cudze brzuchy głodne karmisz, a swojego nie pasiesz — rozśmiał się pisarz — mów, co tam więcej.
 Nie wiele się znalazło.
 — Wiesz, mój ojcze, — po chwili przyznał się pisarz, — jabym się bardzo rad z bratem jeszcze spotkał przed Józefatową doliną, niby przypadkiem. Wiem ja, że się to na nic nie zdało, bo ani mnie, ani Januszowi