Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Przed burzą.djvu/57

 Lewicki, który także o obiedzie wiedział, wykomenderował Brennera. Na ten raz był to dla biesiadujących wybór szczęśliwy, bo Brenner dla miłości córki gotów był służyć wcale innym interesom.
 Kilka dni temu byłby może wyszukiwał jakiéjś winy, czegoś podejrzanego, teraz myślał tylko o tém, jak obronić tych ludzi i rozpocząć poprawę... Co się działo w duszy tego człowieka — opisać trudno.
 Tam, gdzie w sercu jakiéjkolwiek miłości iskierka została, zawsze przez nią jeszcze jest i przyjść może ratunek. Ta miłość dziecięcia wiodła ku poprawie. — Lękał się stracić tę, co go jedna trzymała na świecie.
 Nie mogąc się wymówić od asystowania obiadowi, Brenner pomyślał sobie, iż lepiéj będzie może, iż on tam się znajdzie, niżby kto inny poszedł, niebezpieczniejszy w miejscu jego. Sposób wkręcenia się był mu już wprzód podany. Kamerdyner referendarza Chłędowskiego polecił go do kredensu.. Brenner przy bufecie i srebrze miał się przysłuchiwać rozmowie. Ktoby go był widział przed kilku godzinami w jego zwykłéj postaci a zobaczył teraz na kolonii, nie mógłby go poznać pewnie. Do wielkich i głównych przymiotów każdego takiego ajenta, jakim był Brenner, należało umiejętne przeistaczanie się po kilka razy na dzień. W domu nie mógł dopełniać téj metamorfozy ale w hotelu krakowskim, gdzie miał stancyjkę na drugiém piętrze, czasem po dwa i trzy razy się przemieniał. Owczesny gospodarz, sam w téjże służbie zostający, ułatwiał mu niedostrzeżone wchodzenie i wychodzenie. Tego dnia Brenner miał wąsy czarne ogromne, których przyklejenie prawie było niewidoczne, trzymał się tak, że się wydawał słuszniejszym, twarz miał rumianą, oko mu inaczéj patrzało — słowem był to ktoś nowy zupełnie, bo nawet ruchy i postawa nabrały innego charakteru. Młodszym był i zwinniejszym.
 Towarzystwo, które się na kolonii zebrało, bardzo było liczne. Wśród niego i już znani ludzie, między nimi Lelewel, którego młodzież za przyszłego kierownika rewolucyi uważała — wielu z tych, co późniéj