Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Przygody pana Marka Hińczy.djvu/307

 — Ale ja każę zbić?...
 — Asińdzka każesz; każesz to zbić! — wyjąknął Łowczy — zbić!
 — Nie mówmy o tém: wszystko to późniéj przyjdzie w swoim czasie, mój Łowczy! — mówiła Starościna. — Już ty się o to nie obawiaj: jak ja się wezmę do porządku, do upiększenia... wystrychnę Rogów na cacko!
 — Ale ja.. ja... — nieśmiało rzekł Łowczy — jabym sobie życzył, żeby to tak zupełnie zostało jak było.
 — To nie może być; asindziéj masz gust staroświecki: ja lubię żeby wszystko było modnie, tak jak po innych dworach nowych.
 — Modnie! modnie! — powtarzał Łowczy zafrasowany — ale kiedy tak jest bardzo dobrze.
 — Dwór trzeba przebrać po francuzku. O któréj godzinie asindziéj jadasz? — zapytała.
 — Ja? ale punkt o południu! jak Bóg przykazał — odparł Łowczy.
 — Fi! cóż znowu! chłopi tylko jadają w południe. U nas będzie śniadanie z rana gotowane około południa, a obiad wieczorem.
 — Moja mości dobrodziejko! ale ja do takiego porządku nawykłem: nie będę mógł znieść.