Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Ramułtowie.djvu/280

tali o żydóweczce z Rzeszowa. Zkąd ją wzięli? panu Bogu tylko wiadomo.
 Gdy się kto Hermana gwałtownie spytał:
 — A co żenisz się hrabio?
 — Żenię się, odpowiadał.
 — A z kim?
 — To wam wszystko jedno — ja żenię się dla siebie.
 Dołęgi nie było naówczas w mieście, nadjechał właśnie gdy o tém najwięcéj mówiono, gubiąc się w domysłach... Poszedł tedy do Hermana.
 Z przedpokoju zwiastował się już śmiechem...
 — Jak się masz! drogi Hermanku, jak się masz! Kopę lat! Cóż mi się z tobą dzieje? całe miasto plecie, że się żenisz, jedni mówią, że z księżniczką, drudzy, że z żydówką...
 — A tobie jak się zdaje?
 — Hę? mnie się zdaje, że ty tego głupstwa tak prędko nie zrobisz, rzucając się w fotel zawołał Dołęga — po co ci to... żebyś potém gdy ci się żona postarzeje, sam zostawszy młodym, bałamucić się musiał.
 — No — wiesz co, że może ja to wolę, niż żebym spóźniwszy się z ożenieniem, stary, zmusił młodą żonę, żeby się ona bałamuciła... rozśmiał się Herman...
 — Ale... słowo! przyznaj się! żenisz się?
 — Żenię.
 — Z kim?