Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Resurrecturi.djvu/69

 — Co to tam za podróżny u was? panie Szumakiewicz. Kto to taki? Pokaż mi podorożną.
 Poczthalter z wielkim pośpiechem pobiegł do książki; było w niej zapisane przy pierwszym przejeździe: Hrabia Stanisław Sulejowski z...
 Doktór przeczytał raz i drugi i głową pokiwał.
 — Cóż to? obłożnie chory?
 Szumakiewicz ramionami ruszył.
 — Kto go tam wie? Leży na dywanie i cygaro pali.
 Hordziszewski rozpierzchłą resztkę włosów na łysinie poprawił i wyszedł. Kamerdyner czekał nań w progu, poprzedził go i otworzył mu drzwi.
 W tejże chwili z dywana, na którym leżał, wstał zwolna hrabia i z wielką grzecznością postąpił ku doktorowi, który już mierzył go oczyma i wejrzeniem szukał wskazówki choroby w oczach i na twarzy. Zdawał się zdumiony mocno: podróżny wprawdzie wydał mu się pomieszanym, niespokojnym, ale świeża cera i zdrowe oblicze zdawało się zaprzeczać słabości.
 Hrabia zaczął się tłumaczyć i przepraszać, czego Hordziszewski ani słuchał i przerwał:
 — Co panu jest?
 — Kłucie w piersiach i zawrót głowy — cicho odparł hrabia.
 — Proszę mi dać puls — rzekł doktór, biorąc go za rękę. — Ale puls zdrowiuteńki i silny... niema w nim nic — zawołał zdumiony.
 Pomilczał chwilę.
 — Nie wstrząsłeś się pan czasem, jadąc na bryczce?
 — Jadę wygodnym powozem.
 Począł rozpytywać o owo kłucie i zawroty, ale zarazem, wpatrując się i badając chorego, mocne okazywał znaki niecierpliwości.
 — Pan jesteś zdrów, jak ryba — zawołał gniewnie prawie. — Pozwól pan sobie powiedzieć, że to chyba są żarty. Przestraszono mnie. Ja mam pacjen-