Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Roboty i prace.djvu/17

mnie już doszło, widzę, że skromny, oszczędny i na seryjo się bierze do gospodarstwa i interesów...
 — Konie słyszę bardzo lubi — wtrąciła staruszka z podwiązaną brodą.
 Stara panna żółciowa, któréj znać nie wypadało głośno się z tém odezwać, szepnęła na ucho hrabinie...
 — I baletniczki téż podobno!!
 — Cóż znowu! — z oburzeniem niejakiém odtrąciła hrabina.
 — Mais il est très range.!!
 Panna uśmiéchnęła się złośliwie.
 Osoby, które téj części rozmowy nie dosłyszały, nadzwyczaj zaciekawione umilkły, wejrzenia zwróciły się na pannę, ale ta złożyła ręce, wzięła chustkę w usta i zacięła je, jakby za karę zatykając.
 Eksminister z nogą na nogę założoną cicho mówił — pochyliwszy dobrotliwie głowę ku sąsiadowi.
 — Jestto rzeczywiście osobistość niepospolita... mamy prawo po niéj spodziéwać się wiele... Inteligencyja wielka... rozwaga nad wiek... bardzo poważny... chłodny... a to nie przeszkadza mu być w salonie bardzo miłym.
 — Czy będzie grand train prowadził? — przerwała staruszka z podwiązaną brodą...
 — Nie sądzę — odpowiedziała gospodyni domu — nie jest to ani w tradycyjach familijnych, ani — o ile sądzić się godzi, w jego charakte-