Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Roboty i prace.djvu/377

 Okoliczności, życie, doświadczenie... oddziałały na mnie.
 Piętka się rozśmiał.
 — Julijuszu kochany, zawołał, czyż przez nałóg i ze mną chcesz grać komedyją, porzuć tę próbę! Znamy się nadto a ja w metamorfozy pawiów na orły nie wierzę.
 — Spodziewałem się, że to powiesz, westchnął Płocki. Nie mogło być inaczéj. Wierz więc, nie wierz... powiem ci szczerze, jestem innym...
 — Nabrałeś doświadczenia...
 — Tak jest, lecz ono mi wskazało, że się myliłem w wielu zasadach...
 — Naprzykład? obojętnie zapytał Piętka.
 — Byłem egoistą, dziś nim nie jestem... Maryja mnie poprawiła...
 — Słuchajno, odezwał się Piętka, ja nie jestem spowiednikiem... dajmy temu pokój, mówmy o czém inném...
 — Jak chcesz, rzekł Płocki, podsuwając mu papier. Spójrz no na to... Jest to potwierdzona koncesyja kolei...
 — A! to rozumiem, winszuję ci...
 — Powinszuj zarazem sobie, odezwał się Płocki, wpisałem cię jako wspólnika.
 Piętka mocno zdziwiony stał chwilę pomieszany.
 — To najlepszy komentarz do mojéj poprzedniéj spowiedzi, dodał Płocki. Gdybym był egoistą po dawnemu, mógłbym był koncesyją całą utrzymać przy sobie. Przecież mąż mojéj siostrze-