Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Rodzeństwo 01.djvu/138

dalej pani Bronisławowa. Urządziliśmy dla rodziców mieszkanie tu u nas, obok w nowo nabytym domu, i mąż pojechał po nich, aby im towarzyszyć w drodze.
 Nastąpiła chwila milczenia, gdyż Kalikst tak był niespodzianą tą wiadomością dotknięty, a jeszcze bardziej tem, że ona dla niego aż do tego dnia taemnicą zostawała, iż — nie wiedział, co mówić..
 Spuścił oczy, dumał.
 — Przyznam się bratowej, odezwał się w końcu, po długim namyśle — że dla mnie jest to czemś tak niespodziewanem — zaledwie uszom wierzę.
 Rodzice, co się od lat tylu z domu nie ruszali, nagle aż do Warszawy.. i my wszyscy w zupełnej o tem nieświadomości.
 Uśmiechnął się irocznie trochę, a pani Bronisławowa zarumieniła. Zawiało chłodem pomiędzy nimi.
 — Byłam najpewniejszą, wybąknęła, że Broniś oddawna o tem wam mówić musiał, ale się rzadko widujecie, — wina w tem wasza...
 Mecenas dumał.
 — Nie rozumiem nic, rzekł w końcu — widywałem przecie Bronisława, spotykaliśmy się, nigdy mi o tem nie wspominał.
 — Ale, trochę urażona przerwała bratowa, tajemnicy przecie robić z tego nie było powodu!
 — Zdaje się — odparł Mecenas z rezygnacyą. Tak tedy będziecie mieli szczęście rodziców przyj-