Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Rodzeństwo 02.djvu/54

 — Mów otwarcie, potrzeba myśleć, jak Jasia do tego przygotować.
 — Ksiądz dobył list Juliana i oddał go matce.
 Bledniejąc i rumieniąc się, czytała go, a łzy lały się jej po twarzy...
 Milczeli oboje...
 — Nie możnaby spróbować ich pojednać, odwrócić ten cios, ocalić przynajmniej sławę domu — odezwała się.
 Wątpię, aby się to udało — o ile znam Julianową, odparł ks. Zaręba. Nieszczęście to zdawna się przygotowywało.
 Szelawska myślała tylko o mężu.
 — Nie spieszmyż z uwiadomieniem Jegomości o tem — dodała — oszczędźmy mu boleści, dopóki można się z nią taić — czekajmy... Julian, jestem pewna, zrobi co tylko może, aby zapobiedz skandalowi.
 — Zdaje się, iż dziś już późno, odezwał się ks. Zaręba. Potrzeba tylko dopomódz Julianowi, aby ocalił syna i siebie... Niema wątpliwości, że żona majątek swój oddzieli, córki zostawi przy sobie, Julian nawykły do życia na pańskiej stopie będzie się musiał bardzo ograniczyć...
 — Pomożemy mu — dodała Sędzina zadumana, lecz naprzód potrzeba znać dokładnie wszystko... co spowodowało katastrofę.
 — Otto Bracki — odezwał się ks. Zaręba —