Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Rodzeństwo 02.djvu/73

rzy, jakby się praw swoich bronić przygotowała. Ale Mecenas o tem już ani myślał.
 — Przybywam do pani, rzekł, nie słodząc tonu, jakim mówił, aby pomówić o interesach, które z nowego położenia wynikają. Należy się porozumieć, aby uniknąć nieporozumień nowych.
 Niema wątpliwości, że w razie separacyi czy rozwodu...
 Pani Julianowa przerwała zuchwale.
 — Rozwodu! rozwodu!
 — Jeżeli tylko możliwy — rzekł Mecenas, my go sobie równie życzemy i wcale się opierać nie będziemy...
 Pani Julianowa zarumieniona mocno, zamilkła.
 — W razie tedy rozwodu, Chryzio zostaje przy ojcu — mówił Mecenas...
 — Zobaczemy! wtrąciła pani Julianowa.
 — Prawo mu to zapewnia — dodał Mecenas zimno. Niema wątpliwości... Będziemy więc mieli do ułożenia się o to, w jakiej mierze pani zechcesz się do kosztów wychowania jego przykładać...
 — A! odparła gospodyni. A!... o to się ułożemy...
 Nowo nabyty majątek, w który część własnego, a raczej wspólnego kapitału włożył Julian — czy pani zechce zatrzymać przy sobie?
 — Nie wiem! radabym — poczęła nieco zakłopotana Helena — chociaż zbyt się obarczać nie życzę. Była to dosyć nieszczęśliwa myśl p. Juliana