Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Sąsiedzi.pdf/384

gankiem, mógł się proboszcz domyśleć, że oczekiwani właśnie przybyć musieli.
 Zastał też Czemeryńskiego w ganku, rozporządzającego się żwawo i słuchającego raportu Śliwki.
 Leonilla z mężem była przy łóżku rozpłakanej i szczęśliwej matki.
 Zobaczywszy ks. Dagiela, Czemeryński odprawił ekonoma i powitał kapłana z miną trymfującą.
 — Powinieneś jegomość dobrodziej być ze mnie kontent — rzekł — przebaczyłem córce, przywiozłem ją do domu. Daję dobry przykład zgody i przejednania.
 Strukczaszyc się wściecze! — dodał sędzia z uśmiechem szyderskim. Zażyłem go z mańki.
 Proboszcz zmilczał.
 — Projekt jest taki, że jutro cztery konie cugowe zaprzęgą; liberya, — dwór wystąpi, i państwo młodzi pojadą do Sierhina.
 Pęknie bestya, gdy ich zobaczy! — zaśmiał się sędzia.
 — Nie obawiaj się acan dobrodziej tego — odrzekł poważnie proboszcz.
 — Albo co? — zapytał Czemeryński.
 — Bo Strukczaszyc, zawczasu uwiadomiony, siostrze majątek dożywociem oddawszy, wyjechał z domu zupełnie i bez powrotu.
 — Co acan dobrodziej mówisz! Dokąd? — krzy-