Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Sceny sejmowe.djvu/25

sobie dać rady w niczém, wszystkim rządziła panna Justyna i póki przy niéj były klucze, szło dobrze... nigdy nie brakło nic... a szambelanowa wygódki lubiła.
 Pannie Justynie wcale dom w Wierzciszkach rajem nie był, musiała jednak w nim pozostać, bo nie miała co począć z sobą. Reszta familii była ubogą, poszłaby była chętnie służyć u obcych — ale szambelanowa na to nie pozwalała. Była ona w istocie jéj ciotką, nie dawała się wszakże tak nazywać, znajdowała to — nieprzyzwoitém i sobie uwłaczającém... Każdy powinien być na swojém miejscu, mówiła.
 Rotmistrz, który znajdował pannę Justynę bardzo piękną, bo taką w istocie była — z początku próbował szczęścia i chciał zawiązać stósuneczek miłosny... Grał na gitarze i śpiewywał dawniéj, — panna Justyna ani śpiewu, ani gitary, ani nadewszystko rotmistrza nie znosiła. Dała mu surową odprawę — poszedł jak zmyty. Próbował wprawdzie kilka razy na nowo w łaski się wkraść, lecz mu to tak nie szło, że panna Justyna albo wychodziła, gdy ją zaczepił, lub w inną stronę patrząc nie odpowiadała.
 Daleko nieprzyjemniejszy stosunek był z pięknym szambelanem, który wprawdzie przy żonie nigdy ani spojrzał na pannę Justynę, lecz byle się wykradł, spotkał ją samą jednę, znalazł zręczność przybliżenia się, dawał oznaki najczulszego usposobienia... Na te jeszcze surowiéj odpowiadała nieszczęśliwa kuzynka, zupełnie ignorując natrętnego wujaszka. Gdyby szambelanowa mogła się domyślić choć cienia téj występnéj skłonności — Justysiby dawno w domu nie było... Strzegł się żony, znając ją, Antinous, i ostrożnym był nadzwyczajnie.
 Świętéj potrzeba było cierpliwości, ażeby wytrwać w takiém położeniu... Gospodyni nudziła się na wsi i znajdowała w tém pewien rodzaj rozrywki, że się wiecznie uskarzała na pannę Justynę, zawsze miała jakąś do niéj pretensyą. Nie mówiła jéj o tém, z przekąsem tylko szeptała mężowi albo zwierzała się bratu.
 Lubiła panna Justyna czytać i chwytała książki, jakie się trafiały, umiała ich sobie dostać w sąsiedz-