Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Stach z Konar (1879) t. IV.djvu/24

 — A płacę od nas brałeś?
 — Chciałem się z rąk waszych uwolnić — zawołał, odzyskując śmiałość Mierzwa — Jestem sługą mojego pana nie żadnym zdrajcą.
 — A coś mi ty przyrzekał? — rzekł Stach.
 — Co? w początkum wam służył — mówił Pod-Sędzia — potém sumienie przemówiło, wróciłem do Mieszka. Nie zaprę się.
 — Przysiągłeś mi?
 — Przysięga przymuszona nic nie waży — życiam bronił — rzekł Mierzwa...
 — Że się wykłamać potrafisz, to wiem — odezwał się Stach — Sługa Mieszka! a pocóżeś tu? aby mu jednać przyjaciół i siać zdradę! Sameś przyznał!
 Juchim — zwrócił się do żyda — ty mi odpowiadasz za niego; jeżeli ujdzie, dasz głowę. Ja idę po straż. Mówić z nim stracony czas, na gałęź niecnotę!
 Juchim ręce splótłszy na piersiach, drżał — Stach zwrócił się do progu.
 — Miłościwy panie — odezwał się Sędzia — mnie życie drogie — ja powiem wam wszystko...
 — I zaprzysiążesz fałszywie — wtrącił Stach — a potém powiesz że przymuszona przysięga nie waży!
 Mierzwa głowę spuściwszy, mruczał coś, Stach chciał już wyjść, pochwycił go za połę.