Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Stach z Konar (1879) t. IV.djvu/26

 Drgnął naprzód żyd gdy usłyszał o poręce, potém głowę spuścił, nie umiał odpowiedzieć, nie wiedział co począć.
 — Juchima przecie macie w ręku, i jego trzos — rzekł Mierzwa — Każdego czasu, jeżeli noga tu moja postanie, jeżli co zbroję, weźmiecie go. On musi za mnie dać porękę!
 — Musi? co to jest musi? — wyjąknął żyd — ja, za was?
 — Jak nie dasz poręki — krzyknął Mierzwa zwracając się ku niemu — na mękach czy bez mąk tak cię zwikłam, oplątam, oczernię, poprzysięgnę na ciebie, że zginiesz ty, i cały ród twój i wszystkie mienie twe. Jak ja zdrajca tyś téż zdrajca! Choćbyś nim nie był — zrobię cię!!
 Stach słuchał uśmiechając się z pogardą. Juchim odrętwiały, ręce to łamał, to sobie niemi oczy zakrywał — jęczał, głos stłumiony z piersi mu się dobywał jak płacz nie mogący wyjść na świat.
 Chwycił się za głowę i resztę włosów rozpaczliwie targać zaczął.
 — Porękę za mnie da! — nalegał Mierzwa — a nie — mam ja ginąć, zgubię i jego!
 — Juchim za ciebie da porękę — odparł Stach — a któż jemu za was zaręczy!
 Juchimowi oczy błysły.
 — Tak — przerwał — on musi dać zakła-