Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Stach z Konar (1879) t. IV.djvu/50

karmi, zły nie jest, ale gmin pójdzie za starostą, a tego ja — mam!
 Za kmieci nie chciał ręczyć żyd, owszem utrzymywał, iż tych od Kaźmierza żadną nie odciągnie siłą.
 Już się narada kończyła, gdy nagle Juchimowi oczy zabłysły i począł rękę podnosząc.
 — Ja jeszcze jedno powiem! Może ja tego nie wziąłem z własnego rozumu, może to nie mądra rzecz, ale mnie przychodzi do głowy jeden sposób, aby wszyscy poszli do Mieszka, nawet ci, co nie są jego!
 Zatrzymał się chwilę i głos zniżył jeszcze.
 — Cóż to? — ciągnął miotając oczyma — jak on pójdzie na wyprawę na Ruś, czy jego tam zabić albo otruć nie mogą?
 Wszyscy zamilkli, a żyd zląkł się własnego słowa i rękami potrząsać zaczął.
 — Niepotrzeba, żeby jego kto zabijał albo truł — dodał żywo — na co? można powiedzieć, że on nie żyje. O tyle mil kto może temu kłam zadać? a jak wieść pójdzie, że jego na świecie nie ma, czy nie pójdą wszyscy do tego co jest?
 Kietlicz się uśmiechnął, wszyscy zrozumieli i przewrotność i zręczność tego wybiegu. — Rozumny człek! rada dobra! — zawołał Serb. — Gdyby nie ten kłopot dzisiejszy, nie byłby nam skarbny jéj przyniósł, a mybyśmy na tę myśl nie wpadli!