Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Stary sługa tom I.djvu/128

 — Muszą to być żarty — przerwał ktoś — bo pan Alfred nieszczęśliwie gra, a... — Gospodarz nie odezwał się, zaczynał świstać, co u niego było oznaką najgorszego humoru.
 — Panna jak panna — począł znowu ktoś, żeby rozmowa nie upadła — ale wioska pyszna... Będzie czem zahulać, nieprawda Fredku?
 — Myślisz? — spytał gospodarz zimno.
 — Alboż nie?
 — Wiesz przysłowie: że kto się ożeni, ten się odmieni.
 — O! to się już lepiej nie żeń. Żalby nam ciebie było.
 — Do nóg upadam!
 — Ale któż jest ten Bolek poeta? — odezwał się z kąta gość z Wołynia na Polesie przybyły — ciekawym poleskiego poety; opowiedźcież mi jego biografję jeśli łaska.
 — Pan Marjan ma głos, jako najbliższy sąsiad i wymowny... a przynajmniej jako obowiązany do wymowy, bo dwa lata dependował przy adwokacie J...
 — Przyjmuję wyzwanie i poczynam biografję: Pan Bolesław jest to młodzian...
 — O ba! już młodzian od razu, kiedy ma być biografja, niechże się poczyna od początku; przyjdziemy później do młodziana...
 — Chcecie żebym zaczął od Adama i Ewy, czy pozwolicie od potopu?
 — Od średnich wieków — rzekł gospodarz.
 — Od kolebki poety?...
 — A zatem silentium.
 — Cicho! cicho! pan Marjan ma głos.
 — Lat temu kilkadziesiąt, żyli w Polesiu na wybrzeżu Wołynia..