Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Stary sługa tom I.djvu/38

—   34   —

powiem, o co cię zechcę spytać? Ty nie wiesz, że ja tu pan?
 Żyd tylko ramieniem rzucił i usta oddął pogardliwie, ale Boikowski tego nie zobaczył.
 — Czemuś mi mojej baryłki nie nalał? hę?
 — Bo wódki tyle tylko mam co na szynk? jutro Benjamin pojedzie, to i baryłka będzie.
 — A co mnie do tego, wiele u ciebie wódki! mnie moje o każdym czasie być powinno. Słyszysz? — pytał, widząc, że żyd nie odpowiada.
 — A słyszę.
 — Żeby mi baryłka była dziś jeszcze wieczorem w Zaborzu.
 — Nu, to będzie.
 — Tak! pilnuj się! ty wiesz, że ja tu mogę wszystko, ja tu pan.
 — Nu! a paniż co? — zapytał trochę szydersko Juchim.
 — Pani — śmiejąc się odparł Boikowski — pani u mnie w kieszeni; ja co chcę to robię.
 — Nu, to panu, chwała Bogu! dobrze się dziać powinno? — rzekł dalej rozmowę ciągnąc żyd.
 — Zdaje się.
 — A pan myśli i robi, żeby to dobrze się skończyło?
 — Ja? oszalałeś czy co?
 — Pan myśli, że my nie rozumiemy co to za facjenda z Kalanką?
 Porwał się z ławy z niejakim przestrachem ekonom, wlepił oczy w żyda zdziwiony, pomięszany i dodał:
 — Co ty pleciesz?
 — On pana nie darmo hołubi, ale w końcu zobaczycie, że się oszukacie.