Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Stary sługa tom II.djvu/17

 — Nigdybym tego bez ciebie nie zrobił... miałem się zawsze poradzić wprzódy i za twoją pójść radą; alem nie wątpił, że się na to zgodzisz, iż mi czas... wybrnąć z tego...
 Pani Wilczek pomyślała.
 — Chcesz się więc oświadczyć?
 — Tak jest.
 — Sam?
 — Nie, uprosiłem pana Derewiańskiego; on tu dziś przyjedzie...
 — Jakto, dziś? tak, zaraz.
 — Dziś, daruj mamo!
 Matka trochę pobladła, zarumieniła się potem, ale prędko utaiła w sobie miotające nią uczucie, i z rezygnacją spokojną odparła:
 — Będę się modliła za ciebie, a Bóg niech uczyni co tam z góry opatrzył. Lecz gdybyś mnie chciał posłuchać, tobyś to przynajmniej trochę odłożył.
 — Nie mogę, droga mamo... tam ktoś już jest, tam mnie mogą uprzedzić i wyrwać mi ten skarb.
 Westchnęła pani Wilczek.
 — Trzebaż mi było powiedzieć, że Derewiański dziś będzie; muszę pójść do kuchni i coś jeszcze w objedzie odmienić; pewnie na objad przyjedzie?
 — Spodziewam się go co chwila... ale wszak do kuchni posłać można?
 — Wolę pójść sama.
 Bolek jeszcze raz pocałował ją w rękę, ona go czule za głowę uścisnęła i pocałowała w białe czoło; szeptali potem coraz ciszej, a on ją przeprowadził aż do ganku. Ztąd po chwili rozmowy... pilna gospodyni pospieszyła do kuchni.