Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Stary sługa tom II.djvu/61

 — Widzisz Fruniu, jakiem go prędko odprawiła; czuję, że mi masz coś pilnego do powiedzenia; chwała Bogu pozbyłyśmy tych nieznośnych parafjanów.
 — Kupę rzeczy nadzwyczaj ważnych przynoszę ci — szybko poczęła Frunia — tylko słuchaj! nadzwyczaj ważne i osobliwsze nowiny!
 — Mów-że, zmiłuj się, prędko!
 Frunia żywo chodziła po pokoju trzymając się za głowę i powtarzając: — Najciekawsze rzeczy, najciekawsze...
 — Mów-że, proszę cię.
 — Nadzwyczaj ważne...
 — Zaczynaj Fruniu!
 — Wystaw sobie, naprzód cud, że ja to wszystko wiem...
 — Ale cóż?
 — Podsłuchałam...
 — Ale czegoż?
 — Czekaj-że niech odetchnę!
 — Ginę z niecierpliwości!
 — Ratuj jeżeli możesz swego ulubieńca, bo źle koło niego.
 — Koło kogo, proszę cię?
 — Wszyscy się spiknęli na pana Alfreda... wiesz zapewne, że pan Derewiański był dzisiaj z Bolesławem i to nie darmo. Bolek pannie naszej bardzo do gustu; wiedząc o tem, przyjechał się oświadczyć...
 Ekonomowa głową potrzęsła. — E! nic z tego nie będzie.
 — I ja wiem, że nic z tego nie będzie, ale posłuchaj tylko jak to było. Jak przyjechali, zaraz pani nasza i panienka wróciwszy z pasieki, z twarzy pokazywały, że